Mijn naam is Shishi en ik werk momenteel vrijwel volledig vanuit huis. Ik heb een Beagle genaamd Xiaoli, met wie ik een diepe band heb opgebouwd. Ze voelt voor mij echt als mijn kind. Het verzorgen van een hond is niet eenvoudig: ze moet worden gesocialiseerd, haar voeding moet in de gaten worden gehouden en ze moet regelmatig worden uitgelaten. Beagles zijn honden met veel energie en een sterke neiging om overal aan te snuffelen. Daarom neem ik Xiaoli elke dag mee voor een run, meestal meer dan 10 kilometer.

Xiaoli had last van verlatingsangst, maar na veel inspanning kan ze nu alleen thuis blijven. Ze heeft echter nog steeds veel beweging nodig. Ik laat haar graag vrij rondrennen, vooral als ik op de fiets ben. Ze rent altijd veilig aan de rechterkant van mijn fiets mee. Soms zit ze ook in het fietskarretje als we samen op pad gaan. We gaan elke week minimaal twee keer naar het hondenpark. Ik geniet enorm van het kijken naar de honden die achter elkaar aan rennen en spelen. In het weekend nemen we vaak de tijd om nieuwe bossen te verkennen. Xiaoli houdt van blaffen, een typisch kenmerk van Beagles. Hoewel het luid kan zijn, klinkt het voor mij als een grappig gebalk, een beetje zoals een ezel.

Ik neem maximaal twee honden per dag aan, zodat ik elke hond de aandacht kan geven die ze verdient. Honden zijn tenslotte honden, en het kan soms lastig zijn om meerdere honden bij elkaar te hebben. Daarom plan ik altijd een kennismakingsmoment in voordat de hond blijft, zodat we kunnen zien of alles goed verloopt. Xiaoli is goed getraind en komt thuis meteen tot rust. Haar uithoudingsvermogen en gehoorzaamheid zijn het resultaat van onze dagelijkse hardloopsessies en trekspelletjes.

Ik heb nu zeven à acht vaste klanten, allemaal super lieve honden. Ik hou echt van hen en ik weet zeker dat ze het altijd naar hun zin hebben bij mij. Ik houd de baasjes regelmatig op de hoogte van de activiteiten van hun honden, zoals uitlaten, toiletbezoek en eten. Ik heb het boek 'Forever Dog' gelezen, dat me enorm inspireerde. Het heeft me aangemoedigd om honden veel sociale interactie en speelmogelijkheden te bieden.

Wat betreft voeding ben ik erg kieskeurig. Ik geef de honden geen bewerkte producten zoals hondenvoer uit de supermarkt of ingeblikt voedsel. Ik koop verse ingrediënten of bestel vers voedsel en gedroogd vlees. Xiaoli is niet kieskeurig en eet vrijwel alles, maar ik zorg er altijd voor dat haar voeding gezond is.

Soms neem ik de honden mee op uitstapjes, zoals autotochtjes, boottochtjes, wandelingen door het bos, en we zijn zelfs met de trein naar de Oostenrijkse Alpen geweest. Dat was een van de mooiste momenten voor mij; waar ik ook naartoe ga, ik neem haar graag mee.

Vorig jaar tijdens een boswandeling rende Xiaoli het struikgewas in. Plotseling zag ik haar zitten, wat heel ongebruikelijk was. Toen ik haar ging bekijken, zag ik bijen op haar rug. Ik besefte meteen dat dit een noodsituatie was, omdat veel honden allergisch kunnen reageren, wat levensbedreigend kan zijn. Ik pakte Xiaoli onmiddellijk op en rende naar de dierenkliniek. Hoewel ze slechts 10 kilo weegt, was het dragen van haar tijdens het rennen erg vermoeiend. Ik moest doorrennen, omdat ik bang was dat ik kostbare tijd zou verspillen. De artsen gaven haar snel een injectie tegen de allergische reactie en vertelden me dat mijn snelle reactie levensreddend was geweest. Toch was ik enorm geschrokken, mijn benen trilden en de tranen stroomden over mijn gezicht. Ik kon me niet voorstellen haar te verliezen.

Als je je hond bij mij wilt brengen, neem dan gerust contact met me op. We kunnen een ontmoeting regelen zodat de honden elkaar eerst kunnen leren kennen!